© ASANOVA  2012                        

Asanova Sicilia Silea aka Sanyu

  Asanova voorwoord: Hieronder verhaaltjes uit het leven van Sanyu in samenwerking met de eigenaren. Het geeft op diverse punten niet uitsluitend puppy gedrag weer maar, de juist zo specifieke eigenschappen van de Lagotto Romagnolo pup komen duidelijk tot uiting. Waarbij we graag opmerken dat pups van Lana beslist een 'stuiterbal' meerwaarde kunnen hebben tov diverse andere Lagotto puppies.  Het 'stuiterbal' effect zien we sowieso in meer van onze puppen terug maar net dat beetje extra, wat onze Lagotti niet echt tot een beginnershondje maakt, hebben sommige kinderen van Lana als extraatje.  Mocht u de aanschaf van een (Asanova) Lagottootje overwegen is hieronder informatie dat beslist meegenomen mag worden in de besluitvorming.

Graag attenderen we u er op dat training met de Lagotto een levenslange vereiste is! Het is een werkhondje puur sang!

    5 juli 2010. De eerste 24 uren uit het leven van Sanyu bij ons. In de auto was Sanyu onrustig maar viel uiteindelijk toch in slaap. Eenmaal Thuis gekomen deed ze eerst een plasje en daarna gingen we het huis in waar uiteraard veel te ontdekken viel. Dit deed ze op een hele vrije manier. Nadat ook de tuin was geïnspecteerd wilde ze graag drinken. Eten?  Geen tijd!  Vervolgens sliep ze een half uurtje en ging weer op onderzoek uit. Pas om 17.00 uur ging ze 2 uren onder zeil, heerlijk!

Als we in het park zijn, dit is net buiten onze tuin,  is ze niet bang voor fietsers maar blaffende honden en honden die dichtbij komen vindt ze nog wel griezelig. Toen ze me een hond zag aaien heeft ze voorzichtig even aan het dier gesnuffeld. Toen er een tweede hond  verscheen was dat nog even teveel. Mensen vindt ze allemaal leuk. Ze gaat naar hen toe en wil geaaid worden. Ze volgt ons verder overal waar we gaan en wil inderdaad heel dichtbij je zijn. Ze  gaat het liefst slapen met haar koppie op of tegen je voet aan.

Om 22.45 uur lagen we in bed, zij in de bench. De eerste nacht bij ons begon. We kregen 45 minuten een piep- en blaf concert. Het dametje heeft veel toonsoorten tot haar beschikking en klonk soms zelfs als een kakelende kip. Uiteindelijk viel ze mopperend in slaap gevallen en sliep 5 uren. Om 04.00 werd ze wakker en ik met haar naar buiten waar ze ook haar eerste hoopje deed. Daarna ging Sanyu weer in de bench waar deze dame het beslist niet mee eens was. Haar concert duurde dit keer zo’n 20 minuten, wat een vooruitgang! Om 06.00 was ze uitgeslapen en stond ik op.

Haar eten is nog steeds niet fantastisch maar ik maak me daar niet druk om, ze drinkt goed en is goed gemutst. Ze heeft af en toe echt haar dolle 10 minuten (of langer) en lachen we wat af. Het is een intelligent diertje. Ze liep eerst tegen de ramen aan want die lopen bij ons tot de grond maar na een paar keertjes doet ze dat niet meer. Ze wist ook snel hoe ze door de vliegen flappen naar buiten moest komen. Als ze iets in het koppie heeft dan houdt ze lang vol om het ook voor elkaar te krijgen. Haal je haar weg dan draait ze zich direct weer om om het toch weer te proberen. Spelen doen we veel. Een borstel beurt hebben we haar ook al gegeven en verder wordt er veel geknuffeld.

6 juli 2010. Dagje later: Wij hebben toch ook nog 5 uurtjes kunnen slapen toen Sanyu sliep. Ik heb wel bijna elk uur even gekeken en sliep dan weer in. Dat we een aantal nachten slecht zullen slapen zit in het systeem en maken we ons niet druk over, “That is part of the game!”  Sanyu is vandaag al minder onwennig. Ze zag zojuist een rustige hond en vond dat wel interessant. Ze snuffelde even aan t beest en trilde niet.rijgt ze al door dat haar naam Sanyu is? Ja, hoor, echt leuk! Als we wandelen is ze aanzienlijk enthousiaster en stapt dapper mee met een fier opgeheven staartje en haar ruggetje rolt lekker heen en weer. We merken dat ze gewend raakt want de maaltijden krijgen nu duidelijk haar interesse.

8 juli 2010. Hier weer een update uit het leven van Sanyu de bezige bij!  Sanyu viel vanochtend in onze vijver die vol ligt met kroos.  Super snel had k haar bij de kladden en mocht ‘het groentje’ onder de douche. Een matige ervaring zo aan haar protest piepjes te merken maar het moest echt. Daarna lekker op schoot afgedroogd om een beetje van de schrik te bekomen.

Onze Sanyu heeft een puppy test ondergaan waaruit blijkt dat wij niet het makkelijkste hondje hebben om op te voeden waar jij Ingrid al bewust van was, grijns. Er kwam uit dat ze een zeer goed ingeprente pup is zowel in de geur en lichaamstaal van honden als in de communicatie mogelijkheden naar mensen toe. Die communicatie gebruikt ze vooral om haar eigen grenzen vast te kunnen stellen. Nou, dat merken we: madam houdt niet van de bench, ook al maak je het loeder leuk. Zo'n bench begrenst en dat zijn niet haar eigen gekozen grenzen maar opgelegd door ons. Haar vocale concerten worden al korter als wij maar volhouden.

Tijdens de nacht gaat het nu goed. We krijgen nog maar 1 minuutje gemopper. Ze is vanuit onze slaapkamer verhuisd naar de overloop zodat ze toch vlakbij is. Komende nacht  gaat ze voor het eerst naar beneden. We plaatsen haar bench dan onder aan de trap. Als dat goed de we bench naar de woonkamer waar ze in de toekomst zal gaan slapen.

In de auto is weer een ander verhaal volgens onze dame: daar protesteer je nog wel hard maar ook dat wordt langzamerhand minder.

We gaan nu ook starten om haar in de bench te doen zodra we gaan eten. Op die manier kan ik tenminste ook rustig eten. De oordoppen liggen er al want mijn hersenen doen zelfs pijn als ze haar registers open trekt! Met oordoppen in houd ik het vol. Ik weet dat haar protest vanzelf verdwijnt, geduld, geduld. Op deze manier word ik niet boos en kan het zelfs met een glimlach vol mededogen aanzien en horen.

Wat ook uit de test kwam is dat zij een erg snel lerend hondje is, heel  intelligent en in staat veel indrukken op te doen en ook te verwerken. Dus, dat betekent dat we alert moeten zijn dat ze niet de verkeerde dingen leert en ook haar rust krijgt. Vooral ook omdat ze minder zelfverzekerd is dan ze uitstraalt.

Haar werklust en spel drift zijn enorm goed ontwikkeld. Ze vonden haar een zeer fijne en goede pup met een sterke neiging tot het zelf willen bepalen van haar grenzen maar, daar onvoldoende capabel voor is om dat ook zelf te dragen. Rust, geduld en niet te snel willen gaan zijn de sleutelwoorden om van deze potentieel enorm goede pup een super levens vriendin te maken. De laatste zin is letterlijk van hun, mooi he?

Ik dacht dat je het wel leuk zou vinden om deze uitslag te horen, daarvoor ook de complimenten aan jou, Lana, Natane, Avella, Carsten en alle mensen die je geholpen hebben.Ze houdt ons dus goed bezig maar ze is ook zo lief! Nu is ze ook weer in slaap gevallen met haar koppie op mijn voet terwijl ik je zit te mailen. Ze ligt het liefst bij de voeten of op schoot, als het effe kan. Inderdaad altijd vlakbij, we vinden dat heerlijk.

Soms is er een aanval van ADHD, ze doet dan zo gek waar we enorm om moeten lachen. Ze stuift rond, oortjes naar achteren flapperend. Ze kan dan ook niet goed stoppen en, als ik dan ook nog dingen met haar blijf doen, wordt ze steeds drukker. Als ik dan rustig ga zitten komt ze bij mn voeten, wriemelt vaak in een andere houding, zucht en steunt daarbij, maakt geluiden van: he, zo lig ik ook niet lekker. En gaat dan weer verliggen. Uiteindelijk vindt ze haar plekje en valt in slaap. Als ik dan maar niet meteen opsta want dan komt zij ook direct weer in actie en doet, door de vermoeidheid, steeds gekker. Dus, ik blijf eerst een poosje zitten en als ik dan wegga slaapt ze door. Wat later zie je dan 1 oog open gaan, staat ze op en nestelt zich dan, op de nieuwe slaap plek, bij mn voeten, zo schattig.

Vanaf dag 2 kent Sanyu haar naam en loopt ook naar de deur zodra ze moet plassen, goed he? Ze weet het verschil tussen tuin en park echter nog niet. Ik moet dus opletten dat ze haar behoefte in het park doet. Om dit voor elkaar te krijgen til ik haar meestal op en zet haar in het park.

Het eten is ook een item geweest, ze weigerde en dat werd juist niet beter als ik mijn best deed met aanbieden. Afgelopen dinsdag haalde ik direct het eten weg zodra ze haar neus ophaalde. Dat vond ze wat. Toch heeft ze een dag volgehouden. Daarna ging ze eten, vanmorgen had ze weer even wat nukken maar, na het even weghalen, was het afgelopen en ging ze eten. Tegenwoordig heeft ze meteen haar bakje snel leeg en likt haar bekje met smaak af, zo zie ik het graag. Drinken doet ze veel en goed.

Zo hier kun je weer van smullen, we zijn dus ontzettend blij met dit pupje waar jij ook zo je best voor hebt gedaan.

 14 juli 2010 Vervolg leventje Sanyu: Sanyu heeft een geweldig leventje, ze weet precies hoe ze haar baasje en vrouwtje kan bezig houden!  We hebben ondertussen de hele vijver afgezet want ze wurmt zich zelfs door het nauwste doorgangetje. Ja, ja inventief is ze wel! We hebben er veel lol om maar zorgen wel dat het niet meer lukt.

Haar frustratie drempel is behoorlijk laag: als er iets niet gebeurt zoals zij bedacht had dan krijg je gratis vocale tegenwerpingen: grommetjes, piepjes, blafjes enz. Het is dan een hele kunst om daar geen aandacht aan te geven. We houden vol!

Ze heeft gisteren na de enting de hele middag geslapen en was toen weer helemaal boven Jan. Buiten windt ze alle mensen om haar pootje en dat heeft ze volgens mij ook door. Maakt daar dankbaar gebruik van.

 16 juli 2010 De nachten verlopen nu heel rustig, wel is ze ontzettend blij als ik midden in de nacht naar beneden kom om haar een plasje te laten doen. Eigenlijk vindt ze dat we dan wel een poosje kunnen spelen maar laat ik daar nu andere ideeën over hebben. En mijn idee gaat door, namelijk Sanyu weer in de bench en ik weer lekker in mijn bedje, heerlijk!

Wat ons opvalt is dat als ze erg moe wordt ze hyper actief wordt en daar horen ook veel vocale geluiden bij. Ze ligt dan vaak op haar rug onder de bank en speelt dan met een prooi en blaft, piept dat het lieve lust is. Ongelofelijk wat daar een geluiden uitkomen.

Moet je haar horen als ze iets niet mag wat zij nu juist wel wil! Dan krijg je van die verontwaardigde piep/blafjes. Je hoort de frustratie in haar stem, erg grappig. Alleen vindt zij dat helemaal niet grappig. Haar frustratiedrempel is redelijk laag, dus wij horen regelmatig protesten. Maar over het algemeen is onze wil wet dus hebben de protesten weinig zin.                          

We hebben ook ontdekt dat ze soms niet de rust kan vinden om te slapen, vooral als ze op bezoek is bij anderen. Wat dan helpt is haar op schoot te nemen, dan wriemelt ze even maar valt dan om en slaapt. Dat is dan zo lief, je zou haar bijna opvreten

Wat kan dat meisje eten! Dit is een van de belangrijkste rituelen voor haar. Zodra het op is neemt ze het bakje mee en rent naar buiten en blijft dan net buiten bereik van ons. En of ze het weet dat dit niet de bedoeling is, zo slim! Dus als zij het eten op heeft pak ik het bakje op en zet het op het aanrecht zodat we niet 4 x per dag een wegren spelletje met etensbak krijgen.

We zijn nu begonnen met haar te wennen in een fietsmand. Dat moet ook langzaam opgebouwd worden want het is een begrenzing en daar is ze een beetje allergisch voor, hahaha. Maar,  het lukt steeds beter. Ze steekt haar koppie door de kooiconstructie en dan kan ik haar aaien, dat vindt ze wel wat. Als ze maar bij je is en je kan voelen.

17 juli 2010 Sanyu in de contramine: Vandaag had ik een lastige dag met Sany. Volgens mij is ze nu zo goed gewend dat ze me ontzettend aan het uit proberen is en dat valt niet mee. Ja, ja, het hoort er bij maar soms kan je effe denken: "Dit lukt me nooit!" Je kent dat wel neem ik aan? Verder genieten we van haar. Vandaag in de fietsmand naar de stad en op bezoek geweest bij een vriend met twee kittens, dat ging goed. Morgen in de bus en de trein, lijkt me ook een belevenis met haar.

20 juli 2010 Ik wist wel dat Lagotti notoire jatters zijn maar dat ze radijs, sla enz lusten wist ik niet. Als het maar eetbaar dan is dan pik je dat en of je het lekker vindt of niet je vreet het toch op. En snel dat ze is! Henk dacht snel te zijn maar zij was nog sneller en rent dan meteen onder de bank waar wij niet bij kunnen, het duiveltje!

Gisterenmiddag was ze heel erg slaperig en ook viel het me op dat ze links onderaan haar bekkie de hele tijd nat was. Later op de middag zag ik haar telkens likken en ze schudde niet meer met haar denkbeeldige prooien en. Ik heb dus in haar bek gekeken en jawel ze is een hoektand kwijt: afgebroken. Er kwam telkens een beetje bloed uit wat ze oplikte en daardoor was haar baardje nat. Ik heb de dierenarts gebeld en die zei dat als het niet ontsteekt dat het oké is. Dat had ik ook al bedacht. Ze heeft er vandaag totaal geen last meer van want haar speelgoed wordt weer als prooi behandeld: schudden dat het een lieve lust is, hartstikke dood is het dan! Ook bespringt ze haar prooien, wat een koddig gezicht. Er zit heel wat werkdrift in dat grietje. Ze begint ook al te apporteren. We gooien dan iets weg wat zij ophaalt en 1 of 2 x bij ons terugbrengt. We doen dit zonder commando's, het moet gewoon leuk blijven en grotendeels uit haarzelf komen. Na 1 of 2 x houdt ze haar prooi zelf, dat is dan belangrijker. Ze weet al wel wat "los" betekent. Dit heb ik haar met een brokje geleerd en nu doe ik het eigenlijk altijd zonder brokje.

Ze is ook nu ook al 3x met ons mee geweest naar paardrijles. De eerste keer vond ze het heel imposant en sliep vervolgens daar veel. De tweede keer heb ik haar op ooghoogte gebracht met een aantal paarden. Die gingen dan ruiken, nou dat was wel wat, zo groot! En nu , de derde keer, is ze gewoon nieuwsgierig. Wij mochten voor het eerst op een paard zitten en hebben met begeleiding een rondje over het land gemaakt. Sanyu is eerst aan de lijn meegelopen met degene die ons les geeft. Op een gegeven moment was het gras te hoog dus heeft de instructrice haar effe gedragen. Het laatste stuk heeft ze bij Henk voorop het paard meegereden! Nou dat vond ze prachtig en genoot! Zo zie je de wereld heel anders! Iedereen daar is ook helemaal weg van haar.

De zindelijkheid gaat ook best goed, ze begint zelfs te begrijpen dat de tuin geen park is, want soms loopt ze heel gericht naar buiten en richting hekje naar park toe. Als ik het hekje open doe dan loopt ze erdoor en doet een plasje. Goed he? We zijn zo trots op haar!

Mijn Henk is ook helemaal weg van haar en dan te bedenken dat hij geen hondenman is. Een hond hoefde voor hem niet. Mijn vorige hond had ik al voordat ik met hem een relatie kreeg en hij vond haar wel lief maar dat was het dan ook wel. Toen ik een nieuwe hond wel leuk zou vinden heb ik gericht gezocht naar een ras wat hem ook aan zou spreken. Nou...... dat is hartstikke goed gelukt. Hij speelt Sanyu of het een lieve lust is en geniet enorm van haar. Het is geweldig om te zien. Ze heeft zijn hart wel gestolen. Nou steelt dit bolletje wol eigenlijk alle mensen harten, alleen hebben zij niet door dat ze wel klein is maar een groot ego heeft wat wel enige opvoeding kan gebruiken. Gelukkig weten wij dat wel. Dat is het weer voor deze keer.

27 juli 2010 Hier weer een vervolgverhaal van onze ondeugende maar o zo lieve pup!! Vandaag is ze 11 weken oud en ze is net gewogen: 4,8 kg. Ze eet alsof haar leven er vanaf hangt en alles is in een mum van tijd op. Gisterenavond waren we weer op puppyles, nou dat is wat. Ze mogen daar niet los met elkaar spelen (gelukkig heb ik andere maatjes voor haar zodat ze wel aan spelen toekomt) en het duurt haar allemaal te lang. We moeten dan om de beurt een oefening doen maar die anderen zijn zo lang bezig dat ze zich gaat vervelen en begint te blaffen en te springen. Wij lopen dan een rondje en dan is ze weer effe rustig. Als wij dan aan de beurt zijn doet ze het zo snel goed dat onze beurt alweer over is voordat je het weet en kunnen we weer op anderen wachten. We zijn gewoon al verder dan de anderen en ook hebben we een erg slim hondje. Je merkt dat ze wel moe is na een uur maar ze kan dan niet slapen. Ze heeft een uur liggen kluiven op een botje voordat er enig rust in het meisje kwam. Net alsof ze de onrust die ze oploopt er op die manier uit knaagt.

We merken so wie so dat ze gauw onrustig wordt als er teveel gebeurd of als wij te enthousiast met haar zijn. Ze slaat dan op hol en kan zichzelf niet meer rustig krijgen. Daarom zijn we ook begonnen om haar niet meer zo aandachtig te begroeten. Als ik binnen kom na een dag werken dan loop ik door alsof ze er niet is en als ze rustig is dan aai ik haar heel nonchalant. Dit werkt erg goed, ze wordt dan niet hieperdepiep en na een klein poosje kan ik leuk met haar spelen.

Afgelopen weekend is mijn gehandicapte broer bij ons geweest en dat was dikke schik met Sanyu. Hij vindt haar heel lief en zij vindt hem erg lekker! Hij zit in een rolstoel en kwijlt en dat is volgens Sanyu echt een delicatesse! Van hem mag ze zoveel likken als ze wil, wij doseren dat toch wel enigszins. Hij wil haar in de ochtend en in de avond begroeten, nou dat mag. Sanyu mag dan op zijn schoot of op het rolstoelblad en dan houden wij een hand voor de mond van mijn broer anders heeft hij zo een tongzoen te pakken!!! Ze mag dan zijn gezicht verder likken en ook zijn handen. Nou dan stralen ze allebei, zo leuk!! Toen hij op de w.c. zat ging ze meteen op het kussen waar zijn voeten op waren liggen en viel in slaap. Wat waren wij vertederd.

Onze kleindochter van 4 vindt Sanyu ook leuk. Zij leert nu om stil te staan en vogeltjes te kijken als Sanyu springt, grappig gezicht.(Note: Dit is een tip voor kinderen van ASANOVA) Ook mag ze met een platte hand haar een brokje geven wat bij beiden in de smaak valt.

Sanyu luistert goed naar "zit" en afliggen is nog lastig maar met een brokje en eerst in zit lukt dat wel. Loslaten kan ze ook en ze apporteert steeds meer uit zichzelf. Het is geweldig om te zien hoeveel plezier ze daarin heeft. Het is vooral leuk met haar Wubba ( dit is een puppykong bedekt met teddy stof en slierten), die kun je wel 5, 6 x weggooien en ze komt er weer mee terug. Dan effe een trek spelletje, dan laat ze weer los (soms uit zichzelf, soms op commando) en gooi ik dat ding weer. Als ik zie dat het enthousiasme minder wordt dan stop ik het spelletje zelf.

We hebben haar ook geleerd om te komen, dit wel met brokjes gedaan. Want ze begon al precies buiten ons bereik te liggen als ze door had dat ze weer naar binnen moest. Ook is het park buiten ons hek heel interessant als je los loopt. En dan heb je als eigenwijs pupje niet altijd zin om weer de tuin of het huis binnen te gaan. Maar met een brokje lukt het wel, al zie je haar soms nog nadenken. Als of ze in zichzelf nagaat of het leuker is om ergens achteraan te gaan of naar mij toe te komen en beloond te worden met een brokje. Dan kun je je toch enigszins machteloos voelen. Maar ze komt wel.

Eigenlijk is ze wel zindelijk en we zien ook al dat ze " naar de deur lopen" gaat gebruiken om gewoon te zeggen dat ze naar buiten wil. We denken dan nog altijd dat ze moet plassen maar dat is dus niet altijd meer zo. Nu moeten we opletten dat ze ons niet onder commando zet! Want zo slim is ze wel! Tijdens het typen van dit verhaal heeft ze grotendeels op mijn schoot gelegen, zo gezellig.

10 augustus 2010 Gisteravond was ik dan zover dat de handdoek in de ring ging want dit dametje heeft ook pit als ik eigenlijk even een pauze wil. Ik heb me laten vertellen dat af en toe een crisis erbij hoort en vandaag is dat crisis gevoel ook al weer over.

We hebben o.a. besloten dat ze alleen daar mag poepen waar wij beslissen dat het mag. Uiteraard niet te ver van huis. Weet je wat deze dame dan doet? Ze poept dan niet! Zo van: als ik niet mag poepen waar ik wil dan poep ik toch niet! Daar moeten we dan best om lachen.  ASANOVA note: 100% ook het gedrag van haar mama 'Lana'.

Sanyu is mee wezen kamperen, dat was een succes. Het enige dat ze wat minder vindt is het feit dat ze bij de tent aan een lange lijn ligt. Zij zou het liefst los zijn en dan de hele camping afstruinen, vooral naar eetbare dingen. Dat willen we niet dus aan de lange lijn met heel wat meters speling. Als het haar uitkomt dan raakt ze niet in de knoop en als ze aandacht wil dan heeft ze de lange lijn zo in de knoop en weet dan opeens niet meer hoe je zoiets nou uit de knoop krijgt. We hebben haar bench overdag buiten gezet, bij regen droog gezet en bij zon in de schaduw. 's Nachts ging het prima, ze lag dan in de bench in de voortent en sliep heerlijk. Als we in het donker naar de w.c. moesten dan bleef ze stil maar, was het licht dan vond ze dat de dag was begonnen. Ook als wij in de ochtend begonnen te kletsen vond zij dat ze erbij hoorde. We stonden dan ook netjes op en gingen met haar lopen.

Ze heeft zich uitstekend gedragen. We hadden de fietsen mee dus ging Sanyu in de mand op de fiets. In het begin vindt ze het altijd lastig om zich daarbij neer te leggen maar op den duur lukt het haar toch. Vooral ook omdat ze ontdekt dat we leuke dingen doen, b.v. stoppen en dan in het bos wandelen. Het is echt een grappig gezicht, dit hondje in de mand. Ze steekt haar koppie vaak door de kooi constructie heen en kijkt dan heerlijk om zich heen.

Ook zijn we een keer kletsnat geregend, Er blijft dan niet veel van een Lagotto over dat kun je op de foto zien. De uitdrukking in haar snoet lijkt ook wel uit te stralen: moet dit nu leuk zijn? Gelukkig had ik een handdoek bij me om het ergste droog te wrijven.  Op een gegeven moment hebben we ook onder een boom geschuild. Toen hebben we haar graaf capaciteiten mogen aanschouwen! De hele grond was omgeploegd en zij was niet meer zo wit en haar bruine neusje was zwart. Dan kun je zien dat het inderdaad een truffel hondje is.

Tegenwoordig hebben we haar op een autodeken met tuigje in de auto. Dat moest wel want als ze in haar bench moet zitten dan krijgen we de kampeerspullen niet mee. Ik moet zeggen dat het uitstekend gaat en stukken makkelijker. Dat tuigje zit dan met een speciale verbinding vast aan een gordel insteekpunt in de auto.

Straks ga ik weer met haar naar de trimsalon, de tweede gewennings beurt.  Dan hoop ik dat het oke voor haar is als ze echt moet gaan over 1 a 2 maanden voor haar scheerbeurt. Gisteren heb ik weer wat haar bij de zooltjes en genitaliën weggeknipt. Ook is het me gelukt om wat bij de ogen weg te halen maar dat is wel het moeilijkste plekje. De oren neem ik ook met regelmaat onderhanden en volgens mij zijn de gehoorgangen redelijk vrij van haartjes. Borstelen gaat ook steeds beter, ze went er wel wat aan. Tijdens dit verhaal typen lag onze stuiterbal lekker weer naast mijn voeten te slapen.

18 augustus 2010. De Lagotto zoveel meer dan een truffelhondje. Nu de vacht van Sanyu zo lang wordt moet ik vreselijk lachen als het regent: het haar boven op haar koppie valt dan plat, een beetje naar rechts en een beetje naar links. Het ziet er niet uit en is lachwekkend.

Mochten jullie veel bramen aan een struik zien en die willen plukken en daar graag hulp bij wilt dan is de Lagotto Romagnolo je maatje! Je moet het dan niet erg vinden om met weinig bramen naar huis te gaan zoals onze Sanyu die graag haar maagje ter plekke vult met die lekkere vruchten. Ze heeft mijn partner 1 keertje zien bramen plukken en dacht toen: wat jij kunt, kan ik ook! Ze kwam thuis met een paarse baard. Het toeval wil ook nog dat de buren een bramenstruik hebben die gedeeltelijk over onze schutting hangt en ook nog vrij laag. Die struik is tegenwoordig leeg als wij daar komen. Een wit met oranje harig geval is er dan al bij geweest en het enige dat haar verraad is haar paarse baard.

Afgelopen dagen was onze kleindochter van 4 jaar bij ons bezoek en die is helemaal verzot op Sanyu. Ze bedacht dat wanneer Sanyu op een kleedje ligt zij dit ook wel kan dus, vroeg ze ons om een kleedje. Bij onze vorige hond deed ze dat ook maar die was oud en vond alles best. Henk heeft uitgelegd dat dit met Sanyu niet goed zou gaan omdat zij zich dan lager in rangorde opstelt en dan raakt Sanyu de weg kwijt. Het hondje denkt dan meteen dat ze de baas kan zijn en gaat gek doen. Maar onze kleindochter was niet van het idee af te brengen. Dus, zij ook op een kleedje op de grond en jawel hoor: op het moment dat zij ging liggen stond Sanyu op en ging op haar staan, krabbelen, bijten, kortom zich heel dominant gedragen. Onze kleindochter begon te huilen en heeft inderdaad ervaren dat dit niet kan. We hebben haar nogmaals uitgelegd hoe dit komt en dat zij altijd (met onze hulp) moet zorgen dat ze letterlijk hoger staat dan de hond. Als oplossing hebben we bedacht dat als Sanyu op een kleedje ligt zij op een kleedje op de bank gaat liggen. Eind goed al goed!

Vandaag hebben we Sanyu ook nog gewogen en ze is nu 6,5 kilo. Dit betekent dat ze ongeveer een pond per week groeit. Nu ligt ze na een aantal winkel bezoeken (waaronder de dierenwinkel, zeer favoriet!!) en een wandeling in een bosje hier vlakbij, lekker naast mij te slapen terwijl ik dit mail.

 2 september 2010 De belevenissen met 4 reuen van verschillende leeftijden in nota bene 3 dagen tijd. Allereerst kwamen we op bezoek bij mensen met een oude reu, hij is blind en ook echt oud. Slechts twee blafjes en een snauw waren voldoende voor Sanyu om te begrijpen dat deze heer niet gediend was van haar aandacht. Daarna heeft ze gewoon haar eigen ding gedaan, dat was mooi om te zien.

Diezelfde middag kregen we bezoek van vrienden met een reu van 9 maanden oud. Deze hond is altijd de laagste in rang geweest. De vrienden hebben ook nog een oudere teef van 11 jaar oud. Voordat deze reu bij onze vrienden woonde was hij elders ook steevast de laagste in de rangorde. Ons hondje mag dan niet zo groot zijn, gebrek aan ego is er niet. Hoppa, en vol ging ons meisje er op. Ze domineerde bij het leven. Dit was wel zo grappig om te zien: zo'n bolletje wol dat bovenop de grotere hond wil zitten, staan enz. Ook bijzonder om te zien was hoe hij met de situatie worstelde. Hij voelde wel dat hij eigenlijk hoger in rang zou kunnen zijn maar, wist niet hoe dat moest. Als bijna 2 uur lang een pup bovenop je nek enz zit dan krijg je langzamerhand wel door dat dit toch niet echt de bedoeling is en kan. Hij ging zich meer verzetten, gromde wat, duwde haar om maar zette toch net niet echt door. En dat is voor ons meisje genoeg om door te gaan met haar dominante gedrag. Het was geweldige entertainment voor ons allemaal. Toen hij weg was viel ze om van de slaap na een plasje gedaan te hebben. Toen moest er bij getankt worden!

De dag erna zijn we op bezoek gegaan bij vrienden met een reu van 2 jaar oud. We hebben weer genoten, je hebt zo geen televisie meer nodig! Deze reu is een slimme Border Collie en die heeft haar in het begin veel uitgedaagd met een bal. Hij had de bal in de bek en keek haar uitdagend aan, liet dan het balletje vallen zodat het naar haar toe rolde. Ons meisje had wel door dat ze het eigenlijk niet mocht pakken maar, kon uiteraard de verleiding niet weerstaan. Het moment dat ze probeerde het balletje te pakken gromde Max (de reu) en pakte snel het balletje zelf weer. Dit herhaalde zich vele malen. Op een gegeven moment liep Sanyu gedesillusioneerd weg maar vond een ander balletje. Daar ging ze triomfantelijk mee paraderen. Uiteraard moest Max die bal hebben wat natuurlijk ook lukte. Prachtig om zo'n film voor de neus te hebben.

Wat later ging er een tandje bij en werd er stevig gespeeld. Je zag dat Max prima wist dat Sanyu nog wel puppy bescherming genoot. Echter zo'n dominant grietje kon je toch niet helemaal haar gang laten gaan, wel? Dus het ging er behoorlijk heftig aan toe. Onze Sanyu werd toch wel enige keren op haar nummer gezet wat we aangemoedigd hebben. Opeens viel ze in slaap, was uitgeput. Na een half uur slapen gingen de luikjes weer open en vonden ze beiden dat het weer tijd was om te spelen. Dit keer ging het er aanzienlijk zachter aan toe. Max vond dat Sanyu haar lesje nu wel had geleerd dus ging hij af en toe op de rug liggen en mocht Sanyu bovenop hem spelen. Dat vindt ze echt prachtig, ze voelt zich dan zo groot! Zodra Sanyu weer te dominant werd draaide hij haar om op de rug en moest ze toestaan dat hij over haar heen speelde, het ging prima. Ik vind het echt geweldig hoe de natuur dit allemaal regelt, daar kunnen wij van leren! Dit bezoek was natuurlijk vermoeiend zodat Sanyu de volgende dag overwegend sliep. Toevallig keek ik die dag ook in haar bekje en ontdekte dat onze dame al aan het wisselen is geslagen. Die is er vroeg bij!

Je verzint het misschien niet maar de volgende dag gingen we alweer bij mensen op bezoek met een hond. Dit keer een 8 maanden oude reu. Je zag direct dat het geen stoere vent was dus ik wist al dat onze dominante dame niet onderdanig aan hem zou zijn. Dat bleek ook zo. Ze hebben uitgebreid met elkaar gespeeld maar omdat geen van beiden de "baas" kon zijn konden ze ook niet zelf stoppen. Dus dat hebben wij maar gedaan: Sanyu op schoot en het heertje even in de gang. Dit was het weer voor deze keer. Met een pootje van onze toch wel wat vermoeide lagotto genaamd Sanyu.

25 september 2010. Het schaap Sanyu. Waarom deze titel? Wanneer Sanyu in de modder heeft gelopen, of in het water, dan zijn haar pootjes zwart maar vooral heel dun vergeleken met haar lange vacht. Ze lijkt dan net een schaap, het is werkelijk een komisch gezicht.

Aankomende maandag gaan we met onze poes naar de dierenarts en nemen Sanyu, op verzoek van de dierenarts, mee omdat ik vroeg of het kwaad kan dat ze in haar onderkaak dubbele hoektanden heeft. Ja, ja, ons meisje is rijkelijk bedeeld. Haar melk hoek tandjes zitten nog in de kaak maar ondertussen komen de volwassen hoektanden ook al door. In haar bovenkaak is het verlopen zoals het hoort: eerst de melktanden eruit en dan is er ruimte voor de volwassen tanden. Ik hoop echt dat de melktanden er voor maandag uit zijn.

We hebben zojuist weer op de Rosendaalse hei gewandeld. Sanyu geniet daar enorm. Vandaag kwam ze een 13 maanden oude Beagle tegen die het verrukkelijk vond om met haar te spelen. Dat hoef je maar een keer tegen Sanyu te "zeggen", ze is altijd in voor een spelletje. Opvallend is dat Sanyu tegenwoordig een bepaald piepje te voorschijn tovert zodra blijkt dat ze de andere hond niet bij kan houden of niet in kan halen tijdens rennen.  Het klinkt echt zo van:" "Verdorie, ik kan je niet inhalen en, als ik hard piep ga ik vast sneller!" Tijdens het spelen met die Beagle hoorde ik een aantal plons geluiden en ja hoor, madam had weer een kuil modderig water gevonden en deze keer vond ze het nodig om zich daar in te graven! Ze zag er al vies uit en na deze graaf partij was ze helemaal niet meer om aan te zien. Dat koppie met die zwarte druipende baard is zo grappig. Ze kijkt je dan ook zo aan van: "Vind je dit niet mooi? Leuk ben ik, he?"

We gaan ook regelmatig naar een bos bij Velp. Daar is een mooie schone beek. Ook die beek behoort tot de favorieten van Sanyu.  Ze steekt de helft van haar kop rustig in het water. Dan kun je zien dat een lagotto een echte water hond is. En deze hond is haast nergens bang voor, Sanyu vindt het leven een reuze interessante uitdaging.Toen ik er eergisteren liep zag ik haar het water uitkomen en reageerde niet snel genoeg. Haar neus ging de lucht in (ik mag toch ondertussen weten dat ze dan iets op het spoor is wat ontzettend lekker en belangrijk is!!) en jawel hoor, ze stoof de berg op, zo uit mijn zicht. Uit ervaring weet ik dat roepen volslagen zinloos is, ik ben dan gewoon te laat. Dus ik roep 1 keertje haar naam en loop dan door. Een minuutje later hoor ik iets aan komen denderen en daar is ze: blij en likkebaardend, de viespeuk! Het is duidelijk dat ik sneller moet worden om eerder op de tekenen te reageren en haar bij me te roepen voordat de geur zich echt genesteld heeft in haar neus. Tegen de tijd dat we in de buurt van de weg komen roep ik haar en beloon met iets lekkers, dat gaat prima. Soms doe ik dat niet en ga dan gewoon op een boomstam zitten. Ze komt dan gezellig bij me en dan lijn ik haar rustig aan en lopen we vervolgens naar de auto.

Sanyu heeft ondertussen haar tweede Wubba bijna versleten. Binnenkort mag ik een Wubba voor volwassen honden gaan kopen want die zijn ook beter bestand tegen volwassen honden tanden. We spelen daar heel veel mee met haar, trekken, apporteren. Ze vindt het allemaal even leuk en wij ook.

De puppy bescherming is niet meer. De laatste week zien we dat andere honden vinden dat Sanyu geen pup meer is. Zelf had ze dat nog niet zo door en stoof op haar puppen manier nog steeds op alle honden af. Dat heeft ze nu een beetje afgeleerd want andere honden zijn daar niet meer van gediend en corrigeren haar met een snauw of blafje. Je ziet haar dan denken: "O, dit is anders, zit dat zo?"  Respect en graag wat minder dominantie verwachten soortgenoten van haar. Het nam 2 of 3 ontmoetingen om aan deze andere staat van zijn te wennen maar, inmiddels weet ze zich prima honds te gedragen. Ook merken we dat zij nu anders besnuffeld wordt. Eerst dacht ik dat ze misschien loops zou worden maar dat is gelukkig nog niet het geval! Mijn theorie is dat omdat zij geen pup meer is in honden-ogen ze daarom goed geïnspecteerd moet worden. Ze is nu een teefje en men wil weten wat voor vlees ze in de kuip hebben. Zij is ook veel meer geïnteresseerd in het geslacht van de andere hond en vooral piemels zijn het besnuffelen waard!

      Weekend 13/14 November 2010. Hoe Sanyu in bed belandde. Ik ging een weekendje weg met mijn beste vriendin. Dit doen we jaarlijks. Sanyu mocht sowieso mee maar, aangezien mijn partner dat weekend moest werken, was het ook noodzakelijk. Daarom had ik iets geboekt waar een hond welkom was. Via bed and breakfast boekte ik een leuk huisje aan de voet van Holterberg (Fraser Cottage), het was daar fantastisch! Overdag ging het prima. Mevrouwtje heeft zich uitermate goed in het bos vermaakt dus dat zat wel snor. Totdat, we naar bed gingen. Ik zou beneden slapen en de bench stond net buiten de slaapkamer maar, dat vond onze hondendame geen goed idee. Ze moest toch even mopperen terwijl ze thuis tegenwoordig altijd beneden slaapt. Ik hield me stil en deed of ik niets hoorde. Na 5 minuten gemopper was ze stil. Om 01.00 moest ik heel nodig naar de w.c. en toen ik weer naar bed ging trok dametje Sanyu alle registers open om toch maar duidelijk te maken dat het zo niet goed geregeld was! Na 15 minuten ben ik er uit gegaan want ze maakte, en hield, iedereen wakker en dan schaam je je toch wel. Zij niet hoor!

Soms maakt Sanyu veel kabaal in de bench. Dat is dan haar manier om duidelijk te maken dat ze er nodig even uit moet, dat bleek nu ook het geval. Meteen plassen en poepen en toen we weer binnen waren ben ik de strijd niet meer aangegaan en heb de bench bij me in de slaapkamer gezet. Met een diepe zucht ging ze liggen en sliep!

Om 05.30 werd ik wakker van een raar geluid: Sanyu was aan het braken in de bench. Als de wiedeweerga uit mn mandje en met haar naar buiten. Het volgende uur moest ze elke 10-15 minuten braken. Die griet heeft gisteren vast met haar lagotto koppie in van alles gezeten en allerlei gegeten wat ik niet gezien heb! Op een gegeven moment wilde ze de bench niet meer in en keek me zielig aan. Dus ik haar kleedje gepakt en naast mijn bed op de grond gelegd. Ze ging even liggen maar moest toch weer overgeven. Daarna keek ze me zo zielig en lief aan dat ik gezwicht ben!!!! Ik heb haar kleedje naast me op het bed gelegd en het meisje er op. Ze vond het geweldig! Wel heb ik een extra kussen onder mijn hoofd gelegd zodat ik toch nog letterlijk hoger dan Sanyu was. Anders krijgen we rangorde discussies! Ze moest toch nog een keertje overgeven. Ik heb haar ook een healing gegeven en daarna viel ze in een diepe slaap. Na 1,5 uur geslapen te hebben en werd ze verkwikt en weer helemaal beter wakker en vond echt dat ze in de zevende hemel was!! Lekker naast vrouwtje in het bed, wauw! Ik moet ook eerlijk toegeven dat het heerlijk was. Wat een geweldig voordeel is het dat de lagotto niet verhaart. Uiteraard gaat ze thuis gewoon weer beneden in de bench.

Ze mag nooit naar boven! Om dat te voorkomen hebben we een traphekje geplaatst. Haar schofthoogte is nu tussen 43-44 cm. Ze weegt ongeveer 12,5 kilo.

Wat gezellig was het dat je op bezoek kwam. Zo mooi om te zien dat Sanyu je herkende, zo'n heel klein piepje bij het enthousiaste begroeten. Als eerste mens in haar leven sta jij voor altijd op de harde schijf!

16 december 2010. Oh, oh, dat speelgoed. Wat is goed? Ik heb de raad opgevolgd in een van je mailtjes waar mensen elkaar advies geven over speelgoed wat niet stuk te krijgen is. Ik heb een zwarte kong voor Sanyu gekocht en die is inderdaad ontzettend sterk. Ook heb ik besloten dat ze daar niet lang alleen mee mag spelen, ook niet met ander speelgoed wat stuk kan. We hebben namelijk ook een Wubba voor haar, gemaakt van hele sterke stof. Dat ding vindt ze helemaal geweldig: die slierten zijn fantastisch en het piept ook nog! Na het spelen met de Wubba neem ik die af en zeg "klaar" en leg het weg tot haar grote verdriet. De Kong mag ze nog even houden na het spelen, maar als ik hoor dat er erg gekloven wordt dan neem ik die ook af en is het "klaar' tot de volgende keer. Dat werkt prima.

De roedelmethode. Afgelopen zondag en maandag waren we weer in België bij Arjen die honden traint volgens de roedelmethode. Als mensen geïnteresseerd zijn dan kunnen ze kijken op www.deroedel.com.

Wij zijn er super blij mee en nu Sanyu alweer 7 maanden oud is begint deze methode ook echt zijn vruchten af te werpen. Je werkt volgens hele andere principes: 1 daarvan is: je hebt geen beloningsrecht als je geen correctierecht hebt en correctierecht heb je niet als je je pupje ophaalt, dat had de moederhond. Mam heeft daar ook keihard voor gewerkt: de eerste 2 weken de blinde en dove hondjes 1000x van top tot teen afgelikt enz. Na die 2 weken heeft zij dan ook het correctierecht.

Door deze training bouwen we het correctierecht op en dat gaat op andere manieren dan de moederhond hoor! Je leert haar zitten enz door overheersing, dus kontje neerzetten, af leggen door voorpootjes op de grond te leggen enz enz. Dan ga je een niveau verder: je leert haar te zitten door stem en lichaamstaal. Bij zitten betekent dat dat je "zit" zegt als je je linker hak neerzet. Nu gaan we nog een niveau verder door stem en lichaamstaal los te koppelen. Het is zonder te doen moeilijk uit leggen maar ik kan zeggen dat ik afgelopen zondag en maandag verwonderd was wat mijn hond allemaal kon. Ze snapt zoveel: als ik nu haar naam zeg en daarbij tegelijk met mijn linkervoet een stap achteruit ga dan komt ze. Ik hoef daarbij niets te zeggen. Het is ongelofelijk maar het gebeurt. Als ze het niet doet dan zeg ik "nee'" want ze weet wat de bedoeling is en zie daar ze komt dan aanlopen. Nu zien mijn partner en ik wat voor vruchten deze training afwerpt en hoe goed het is geweest dat wij het consequent hebben volgehouden terwijl het leek dat andere jonge hondje meer en sneller leerden. Uiteindelijk leert Sanyu ontzettend veel en de motivatie wordt anders. Ze doet het niet voor een snoepje maar omdat de relatie met de baas zo goed is dat ze het wil doen. En dat is wat wij graag willen bereiken.

Wij hebben dus ook geen gewone puppy cursus gedaan, wel 2x geprobeerd maar ik vond het verschrikkelijk dus ben ik gestopt. En om hondentaal te leren hoeft ze daar niet naar toe. Dat heeft ze allemaal al in het nestje geleerd! Sanyu weet precies hoe ze zich moet gedragen naar andere honden toe, het is geweldig om te zien. We gaan elke dag met haar naar het bos en dat vindt ze verrukkelijk: rennen, spelen met stokken, apporteren en vooral spelen met andere honden als we die tegen komen. Het is erg leuk om te zien dat ze al voorkeur heeft voor bepaalde honden en dat is dan ook meestal wederzijds. Uiteraard vindt ze jonge honden erg leuk want die willen ook nog heel graag spelen. Geweldig om te kijken, het is nog leuker dan televisie kijken.

Ze weegt nu 13 kilo en schofthoogte is: 44 cm.

22 december 2010 Ijsklompje Sanyu. Het is ongelofelijk hoeveel ijs en sneeuw een vacht van een lagotto kan vasthouden!! Onze Sanyu vindt sneeuw geweldig, ze danst en springt dat het een lieve lust is. Ze kan, nu er sneeuw ligt, ook stukjes los lopen in het park achter ons huis. Normaal kan dat niet want ze eet alles op behalve hondenpoep. Dankzij de sneeuw is alles verstopt en taalt ze er niet naar. Als we in de buurt van de vijvers komen gaat ze weer aan de riem want zij ziet niet onder welke sneeuw een vijver zit of gras en ik zou het mezelf nooit vergeven als ze onder het ijs terecht komt. Want dan kun je haar wel afschrijven of je moet heel veel geluk hebben en haar er nog uit kunnen halen. Die gok gaan we echt niet wagen!

Ze apporteert stokjes, balletjes enz. Het is zo grappig om haar door de sneeuw achter een stok aan te zien rennen. Ze lijkt dan net een hertje, ze maakt dan van die hoge elegante sprongen. Toen we vanmorgen weer bij huis waren moest ze van mij zitten, dat moet ze altijd voor de deur. Daarna is het ritueel: poten schoonmaken. Maar hoe ik ook mijn best deed ze wilde niet goed gaan zitten, ook niet als ik haar kontje naar beneden duwde. Ik ben maar eens gaan kijken waarom niet: nou dat was toen wel duidelijk! Aan haar kontje, geslachtsdelen en binnenkant van de achterpoten zaten hele grote ballen samengeklonterde sneeuw. Als hond ga je daar natuurlijk niet op zitten. Ik schraap zo goed en kwaad als het kan na elke uitlaat beurt de sneeuw van haar poten schoon en nu dus ook van haar kontje! De rest smelt in huis en zij helpt ook een handje mee door haar voorpoten vrij te maken van sneeuwballetjes

13 januari 2011. Strandwandeling met Sanyu. Zo grappig om te horen dat de toekomstige eigenaren van Buchanan ons tegen kwamen op het strand, we hebben elkaar niet gezien.  Sanyu heeft afgelopen zondag 9 januari jl een leuke hoeveelheid lagotti ontmoet op het strand bij IJmuiden. Ze vond het een geweldige belevenis, ik ook trouwens. Het wachten tot iedereen gearriveerd was bleek al enerverend. Veel van de andere honden zaten te piepen of te blaffen dus na een poosje vond Sanyu het ook nodig om haar duit in het zakje te doen. Man wat een onrust!

Na lang wachten begon de wandeling dan toch. Het was een geweldig gezicht toen alle honden los mochten: net losgelaten torpedo's die recht vooruit stoven. Het is heel leuk om te zien hoeveel deze honden op elkaar lijken en toch ook weer heel verschillend zijn. Ze spelen allemaal veel met hun voorpoten, zoals Ingrid altijd zegt: het zijn net handjes. Dat is inderdaad zo en als je dan een heel stel dat ziet doen dan is dat grappig. Andere rassen vinden dat soms lastig want die zijn niet zo handig met hun voorpoten. Ook kunnen ze allemaal goed graven en dat laten ze ook graag zien. Er wordt dan ook regelmatig door 2 of 3 lagotti gezamenlijk een kuil gegraven. Allemaal om de beurt en soms wordt er ook even ruzie om gemaakt maar nooit voor lang. Het lijkt wel of ze ondertussen elkaar aankijken: "is dit goed genoeg of moet er nog meer of beter gegraven worden?"

Wat ook opvalt is dat ze bijna allemaal heel regelmatig terug rennen naar hun vrouwtje of baasje, het koppie even langs je knie strijken en dan weer weg rennen. Even checken of je er nog bent. Veiligheid is toch erg belangrijk! Daarnaast zie je dat ze uiteraard allemaal een eigen karakter hebben en is een genot om naar te kijken.

Sanyu had bijna van het begin af aan een vriendinnetje. Casa La Vita Elena.  Ook zij heeft Flavio als papa. Elena is 11 maanden oud en Sanyu 8 maanden. Elena liet het kaas niet van de brood eten, de dames waren duidelijk aan elkaar gewaagd, wat een pret. Eindeloos spelen, rennen, samen kuilen graven enz. Mooi meegenomen dat ik het ook goed met de eigenaren van haar kon vinden! De reis naar huis en ook de resterende avond was het stil in huis, Sanyu was doodop.  hoeveel deze honden op elkaar lijken en toch ook weer heel verschillend zijn. Ze spelen allemaal veel met hun voorpoten, zoals Ingrid altijd zegt: het zijn net handjes. Dat is inderdaad zo en als je dan een heel stel dat ziet doen dan is dat grappig. Andere rassen vinden dat soms lastig want die zijn niet zo handig met hun voorpoten. Ook kunnen ze allemaal goed graven en dat laten ze ook graag zien. Er wordt danook regelmatig door 2 of 3 lagotti gezamenlijk een kuil gegraven. Allemaal om de beurt en soms wordt er ook even ruzie om gemaakt maar nooit voor lang. Het lijkt wel of ze ondertussen elkaar aankijken: "is dit goed genoeg of moet er nog meer of beter gegraven worden?"

Wat ook opvalt is dat ze bijna allemaal heel regelmatig terug rennen naar hun vrouwtje of baasje, het koppie even langs je knie strijken en dan weer weg rennen. Even checken of je er nog bent. Veiligheid is toch erg belangrijk! Daarnaast zie je dat ze uiteraard allemaal een eigen karakter hebben en is een genot om naar te kijken. Sanyu had bijna van het begin af aan een vriendinnetje. Casa La Vita Elena.  Ook zij heeft Flavio als papa. Elena is 11 maanden oud en Sanyu 8 maanden. Elena liet het kaas niet van de brood eten, de dames waren duidelijk aan elkaar gewaagd, wat een pret. Eindeloos spelen, rennen, samen kuilen graven enz. Mooi meegenomen dat ik het ook goed met de eigenaren van haar kon vinden! De reis naar huis en ook de resterende avond was het stil in huis, Sanyu was doodop.

31 januari 2011 Voor het eerst in showjas. Sanyu heeft vandaag een uitgebreide scheer- en knipbeurt gehad. Dit allemaal ter voorbereiding voor de show die ik 2 juli as met haar wil lopen. Met mijn andere honden heb nog nooit een show gelopen, eigenlijk ben ik daar het type niet voor, maar op een of andere manier wil ik dat met deze hond wel een keer meemaken. Zo leerde ik dat het bijna een half jaar neemt om de vacht van een lagotto show klaar te krijgen.

Na 1,5 uur rijden arriveerden we dan bij Daan & Giena in Nieuweroord. Sanyu had nog maar een geschoren ervaring dus het was weer een hele belevenis voor haar. Eerst ging ze in een soort trog om gewassen te worden en werd daarna met een enorme "stofzuiger" droog geblazen. Haar lijfje werd geschoren en de rest werd voornamelijk geknipt. Ik mocht er bij blijven, heel leerzaam. Wat een enorme klus! Sanyu deed het goed. Ze heeft zich op een paar vocale piepjes na goed gedragen.

Wat mij uiteraard goed deed was het feit dat Giena en Daan haar een mooie maar vooral vrije lagotto vonden. Het is leuk als je hond een goed exemplaar blijkt te zijn en bewonderd wordt, mijn ego vind dat ook leuk. Ze lijkt qua uitstraling veel op haar moeder Lana maar nu heb ik haar vader Flavio ook gezien en zie de gelijkenissen met hem ook.

Sanyu lag al in coma toen ik nog maar net het erf af reed, bekaf was ze. Eind april gaan we op herhaling en gaan de puntjes op de I. Het zal nog een kunst worden om haar na die laatste knipbeurt schoon te houden tot de showdag want ze is een echte viespeuk.

 

Wilt u het puppen smoeltje zien van Leonardo aka Asanova Sondalo Sarnano  waarop de beginnende wisseling van het gebit zichtbaar is?

Klik op  het tandje.

Bijgewerkt, 14 juli 2015